15Bazıları bebekleri bile İsa'ya getiriyor, onlara dokunmasını istiyorlardı. Bunu gören öğrenciler onları azarladılar. 16Ama İsa çocukları yanına çağırarak, «Bırakın, çocuklar bana gelsin, onlara engel olmayın!» dedi. «Çünkü Tanrı'nın Egemenliği böylelerinindir. 17Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı'nın Egemenliğini bir çocuk gibi kabul etmeyen, bu egemenliğe asla giremez.»
18İleri gelenlerden biri İsa'ya, «İyi öğretmenim, sonsuz yaşama
kavuşmak için ne yapmalıyım?» diye sordu.
19İsa ona, «Bana neden iyi diyorsun?» dedi. «İyi olan tek biri var,
O da Tanrı'dır. 20O'nun buyruklarını biliyorsun: `Zina etme, adam
öldürme, hırsızlık yapma, yalan yere tanıklık etme, annene babana
saygı göster.'»
21«Bunların hepsini gençliğimden beri yerine getiriyorum» dedi adam.
22İsa bunu duyunca ona, «Hâlâ bir eksiğin var» dedi. «Neyin varsa
hepsini sat, parasını yoksullara dağıt; böylece göklerde hazinen olur.
Sonra gel, beni izle.»
23Adam bu sözleri duyunca çok üzüldü. Çünkü son derece zengindi.
24Onun üzüntüsünü gören İsa, «Varlıklı kişilerin Tanrı Egemenliğine
girmesi ne kadar güç!» dedi. 25«Nitekim devenin iğne deliğinden
geçmesi, zenginin Tanrı Egemenliğine girmesinden daha kolaydır.»
26Bunu işitenler, «Öyleyse kim kurtulabilir?» dediler.
27İsa, «İnsanlar için imkânsız olan, Tanrı için mümkündür» dedi.
28Petrus, «Bak, biz her şeyimizi bırakıp senin ardından geldik»
dedi.
29-30İsa onlara şöyle dedi: «Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı'nın
Egemenliği uğruna evini, karısını, kardeşlerini, anne babasını ya da
çocuklarını bırakıp da bu çağda bunların kat kat fazlasına ve gelecek
çağda sonsuz yaşama kavuşmayacak hiç kimse yoktur.»
31İsa, Onikileri bir yana çekip onlara şöyle dedi: «Şimdi Kudüs'e
gidiyoruz. Peygamberlerin İnsanoğlu'yla ilgili yazdıklarının tümü
yerine gelecektir. 32-33O, diğer uluslara teslim edilecek. O'nunla alay
edecek, O'na hakaret edecekler; üzerine tükürecek ve O'nu kamçılayıp
öldürecekler. Ne var ki O, üçüncü gün dirilecek.»
34Öğrenciler bu sözlerden hiçbir şey anlamadılar. Bu sözlerin anlamı
onlardan gizlenmişti ve anlatılanları kavrayamıyorlardı.
35İsa Eriha'ya yaklaşırken kör bir adam yol kenarında oturmuş
dileniyordu. 36Adam oradan geçen kalabalığı duyunca, «Ne oluyor?» diye
sordu.
37Ona, «Nasıralı İsa geçiyor» diye açıklamada bulundular.
38O da, «Ey Davut Oğlu İsa, halime acı!» diye bağırdı. 39Önden
gidenler onu azarlayarak susturmak istedilerse de o, «Ey Davut Oğlu,
halime acı!» diyerek daha çok bağırdı.
40-41İsa durdu, adamın kendisine getirilmesini buyurdu. Adam
yaklaşınca İsa ona, «Senin için ne yapmamı istiyorsun?» diye sordu.
O da, «Rab, gözlerim görsün» dedi.
42İsa ona, «Gözlerin görsün» dedi. «İmanın seni kurtardı.» 43Adam o
anda yeniden görmeye başladı ve Tanrı'yı yücelterek İsa'nın ardından
gitti. Bunu gören bütün halk Tanrı'ya övgüler sundu.